Ćwiczenia artykulacyjne
Ćwiczenia artykulacyjne powinny być wykonywane bardzo dokładnie, bez pośpiechu. Należy pamiętać, aby czas trwania i liczbę powtórzeń dostosować do indywidualnych możliwości i potrzeb dziecka.
Lepiej ćwiczyć krótko, ale kilka razy dziennie:
- 3-5 minut 3-4 lata
- 7-10 minut ze starszym dzieckiem.
- Ćwiczenia warg i policzków
Niesforny balonik – nadymanie jednego policzka i przesuwanie powietrza z jednej strony jamy ustnej do drugiej – wargi złączone.
Zajączek – wciąganie policzków do jamy ustnej, policzki ściśle przylegają do łuków zębowych, wargi tworzą „zajęczy pyszczek”.
Całuski – wargi ściągnięte, wywinięte do przodu – jak przy cmoknięciu.
Mam wąsy – utrzymanie słomki między nosem a górną wargą.
Nic nie powiem – mocne zaciśniecie rozciągniętych warg.
Pajac – wesoła mina: wargi złączone, kąciki uniesione do góry, smutna mina: wargi złączone, kąciki opuszczone w dół.
Minki – naśladowanie min: wesołej – płaskie wargi, rozciągnięte od ucha do ucha, uśmiech szeroki, smutnej – podkówka z warg, obrażonej – wargi nadęte, zdenerwowanej – wargi wąskie..
Rybka – wysuwanie warg do przodu i rozszerzanie na końcu jak u ryb.
Zły pies – naśladowanie złego psa, unoszenie górnej wargi, wyszczerzanie zębów.
Echo – dobitne wymawianie samogłosek a, o, e, i, u, y.
Masaż warg – nagryzanie zębami wargi dolnej, potem górnej.
Motorek – parskanie wargami, naśladowanie odgłosu motoru, traktora
neurologopeda
Ewelina Janeczek
„Porządki Pana Języczka” – zabawa logopedyczna
Cel: ćwiczenia usprawniające narządy mowy, wypracowanie celowych ruchów języka.
Pan Języczek, który mieszka w buzi, postanowił posprzątać swój dom:
- umył ściany ( dzieci przesuwają język po wewnętrznej stronie policzków)
- przetarł sufit ( dzieci przesuwają język po podniebieniu)
- umył okna od zewnątrz (dzieci oblizują górne i dolne zęby od zewnątrz)
- a później od wewnątrz ( dzieci oblizują górne i dolne zęby od wewnątrz)
- po oknach przyszła kolej na drzwi (dzieci oblizują wargi w koło)
- gdy szorował drzwi, zobaczył swojego sąsiada,
który akurat przechodził obok, więc radośnie mu pomachał
(dzieci machają językiem od jednego kącika ust do drugiego)
- na zakończenie – wytrzepał dywan (dzieci wysuwają język jak najdalej na brodę)
- a gdy skończył sprzątanie, zmęczony poszedł spać (dzieci naśladują odgłos chrapania).
MIŁEJ ZABAWY
MGR B.MULLER
„Ruletka z zadaniami”
Ćwiczenia buzi i języka on-line w formie ruletki, zakręć kołem i wykonaj zadanie.
Wystarczy pobrać link i wykonać ćwiczenia, powodzenia
neurologopeda
Ewelina Janeczek
Ćwiczenia narządów artykulacyjnych
Ćwiczenia żuchwy
Należą do najłatwiejszych, ponieważ wynikają z elementarnych umiejętności dziecka związanych np. z jedzeniem, ziewaniem czy nawet głośnym płaczem
Przykłady:
– Jest noc. Powoli układamy się do snu. Bardzo chce nam się spać. Ziewamy z otwartą buzią
– Udajemy rekiny. Szeroko otwieramy buzię i szybko zamykamy
– Zagrabiamy trawnik i wyobrażamy sobie, że zęby to grabie. Wysuwamy żuchwę i przesuwamy nimi po górnej wardze.
– Żujemy trawę jak kozy. Naśladujemy żucie.
Ćwiczenia warg (mięsień okrężny warg)
Przykłady:
– Wysyłamy buziaczki do mamy. Ściągamy wargi w dzióbek (ważne żeby był symetryczny) i cmokamy
– Uśmiechamy się przy mocno zaciśniętych wargach
– Uśmiechamy się tak, żeby było widać zęby
– Rybka. Wargi ściągamy w dzióbek i rozchylamy leciutko pyszczek
– Na płaski talerzyk wysypujemy ryż preparowany i prosimy dziecko żeby za pomocą samych warg próbowało jeść
– Osiołek, który robi i-o-i-o
– Karetka, która jedzie na sygnale e-o-e-o
– Policja, która jedzie na sygnale i-u-i-u
– Wąsy. Między wargami i nosem układamy słomkę do picia tak żeby dziecko ją utrzymało.
Ćwiczenia języka:
Przykłady:
– język chowamy do buzi i myjemy wewnętrzną powierzchnię zębów
– liczymy językiem zęby na dole
– czubkiem języka dotykamy kącików warg
– z języka robimy koci grzbiet – zaczepiamy język za dolne zęby i wypychamy
– na końcu nici dentystycznej związujemy mały supełek i zaczepiamy go od wewnętrznej strony zębów. Dziecko ma wypchnąć nitkę do góry samym językiem
Ćwiczenia pionizacji języka:
– kląskamy jak koniki przy jednoczesnych ruchach warg (uśmiech- kółko)
– mlaskamy językiem
– oblizujemy wargi (można je posmarować czymś słodkim)
– udajemy, że liżemy lody
Ćwiczenia logopedyczne:
– przy otwartej buzi liczymy górne zęby językiem (żuchwa nieruchomo)
– udajemy, że język to pędzel, a buzia to mieszkanie do pomalowania. Malujemy najpierw kropeczki na podniebieniu, policzkach, a na koniec musimy wszystko dokładnie zamalować. (żuchwa nieruchomo)
– próbujemy dotknąć językiem do nosa
– do podniebienia twardego możemy przykleić opłatek i poprosić dziecko o oderwanie go samym językiem
– strzelanie z języka: przyklejamy mocno język do podniebienia i mocno odklejamy
– karuzela: przy zamkniętej buzi dziecko wkłada język między wargi, a zęby i kręci w kółko
MIŁEJ ZABAWY!
LOGOPEDA
MGR BEATA MULLER
„Wesoła gimnastyka” – zapraszamy na zajęcia logopedyczne
Ćwiczenia buzi i języka on-line.
Wystarczy pobrać link i wykonać ćwiczenia
Wpływ wad wymowy na proces czytania dziecka w młodszym wieku szkolnym
Na całokształt rozwoju dziecka i jego powodzenia w szkole w dużej mierze wpływa mowa, która jest podstawowym atutem w nawiązywaniu kontaktów społecznych, daje możliwość komunikacji, stanowi narzędzie w zdobywaniu informacji, pozwala na wyrażanie własnych sądów, uczuć i upodobań. Dziecko , które idzie do pierwszej klasy, powinno wymawiać wszystkie głoski prawidłowo, mieć bogate słownictwo dotyczące jego życia, otoczenia, umieć budować poprawne pod względem gramatycznym i logicznym zdania. Uczeń powinien mieć prawidłowe- rytm, intonację i akcent. Wypowiedzi dziecka sześcioletniego powinny cechować się poprawnymi formami wszystkich odmieniających się części mowy, a także zawierać prawidłowo użyte spójniki, przysłówki, przyimki itd.
Dzieci zazwyczaj rozumieją treść opowiadań, bajek, umieją analizować obrazki, dostrzegają związki przyczynowo- skutkowe. Taki stan mowy jest ważnym elementem dojrzałości szkolnej, niezbędnym, by dziecko sprostało wymaganiom szkoły.
Zaburzenia i wady wymowy utrudniają osiągnięcie sukcesów w szkole i wpływają znacznie na umiejętności czytania uczniów klas najmłodszych. Najbardziej oczywistą kwestią jest bezpośredni wpływ wadliwej artykulacji na zniekształcenie warstwy brzmieniowej tekstu czytanego na głos, co pośrednio może wpływać na jego rozumienie. Uważa się , że u dzieci z izolowanymi wadami wymowy mogą występować przejściowe trudności w czytaniu, które po zastosowaniu odpowiedniej terapii szybko mijają. Jeśli wada wymowy współwystępuje z zakłóceniami w nabywaniu języka, to wówczas towarzyszące jej trudności są znacznie poważniejsze.
Istnieje potoczne przekonanie, że jeśli dziecko źle mówi, to będzie także źle pisało. Jest to pewne uogólnienie, które nie we wszystkich przypadkach jest zasadne. Na związek niepoprawnej wymowy z trudnościami w nauce pisania zasadniczy wpływ mają przyczyny takiej wymowy. Można powiedzieć, że jeśli powodem niewłaściwej artykulacji są zmiany pochodzenia obwodowego ( np. wady zgryzu, anomalie dotyczące języka, rozszczepy podniebienia), wspomniane trudności nie występują. Jeśli zaś wadliwa wymowa jest pochodzenia centralnego, tzn. powstaje w wyniku uszkodzenia lub niedokształcenia pewnych struktur odpowiedzialnych za określone funkcje ( percepcyjno- motoryczne), znajdzie to odbicie w piśmie.
Najczęstszym powodem powstawania błędów pisaniu jest brak stabilnych wzorców słuchowych głosek. Dziecko nie różnicuje wówczas dźwięków zbliżonych fonetycznie, np. ,,s” i ,,sz”. Dziecko nie wie wtedy, jaką głoskę powinno zrealizować. Nie wie także, jaką literę w słyszanym słowie powinno napisać. Kłopoty z wymową i zapisem pojawiają się także w sytuacji, gdy istnieją problemy z czuciem ułożenia narządów artykulacyjnych, co warunkuje precyzję wykonania zamierzonych ruchów. Powstaje wówczas wzorzec słuchowy, lecz utrudnione jest tworzenie wzorca kinestetyczno- ruchowego, niezbędnego dla prawidłowej wymowy i prawidłowego zapisu.
Większą przeszkodą w nauce czytania i pisania stanowią dysfunkcje takich analizatorów jak: słuchowego, wzrokowego, kinestetyczno- ruchowego, aniżeli same zaburzenia wymowy. Dzieje się tak dlatego , że łatwiej jest zaobserwować zaburzenia mowy niż dysfunkcje analizatorów. Można dojść do mylnego wniosku, że to owe zaburzenia wymowy odpowiedzialne są za występowanie trudności w nauce.
Dzieci , u których podłożem zaburzeń mowy są trudności z analizą i syntezą słuchową, przy nauce czytania uporczywie literują, mają kłopoty z łączeniem liter i głosek w wyrazy, a potem z przejściem od głoskowania do czytania sylabami i wyrazami. Czytając opuszczają, przestawiają lub dodają różne głoski i sylaby, zmieniają wyrazy o podobnym brzmieniu, powodując zniekształcenie ich treści. Gubią przy tym intonację i akcent. W rezultacie treść przestaje być zrozumiała i dla słuchającego , i dla dziecka. Dzieci z zaburzeniami wymowy mają wiele trudności z prawidłową artykulacją głosek, co prowadzi do zniekształcenia i zmian sensu słów. Zaburzenia mowy wpływają negatywnie nie tylko na naukę, ale również na osobowość dziecka. U dzieci takich , w toku nauki czytania, objawia się zwiększona nerwowość, pochopność, niewłaściwa intonacja. Dziecku z opóźnionym rozwojem mowy trudno porozumiewać się, rozmawiać z kolegami i obcymi ludźmi. Mowa takiego dziecka jest zazwyczaj mało lub wcale niezrozumiała. To nie tylko problem estetyczny. Zdarza się , że pierwsze słowa ucznia wywołują w klasie śmiech, czasem prowokują do przedrzeźniania. Dziecko , które mówi źle, może poczuć niechęć do przebywania w szkole lub zniechęcić się do kontaktowania z rówieśnikami.
Z powyższych powodów dostrzeżone przez rodzica lub nauczyciela zaburzenia mowy należy wyrównać już w wieku przedszkolnym, aby uniknąć dalszych kłopotów w nauce. Dzieci z zaburzeniami mowy funkcjonują w szkole zazwyczaj poniżej swoich możliwości. Świadome zaburzenia , cały swój wysiłek kierują na przebrnięcie przez wypowiedź, upraszczając jej treść , formę i nie wyrażając w pełni swych myśli. Przykre doświadczenia wytwarzają poczucie mniejszej wartości, skłaniają raczej do unikania mówienia i wywołują lęk przed wypowiadaniem się.
Drogi rodzicu- nie zaniedbuj terapii logopedycznej swojego dziecka!
Przygotowała
mgr B.Muller
ZABAWY Z KOLORAMI
ZABAWY Z KOLORAMI to ćwiczenia usprawniające aparat artykulacyjny w formie zabawy interaktywnej. Zadania ćwiczące sprawność aparatu artykulacyjnego ukryte są pod kolorami, wystarczy pobrać poniższy link… i miłej zabawy
logopeda
Ewelina Janeczek
Rymowanka- zgadywanka
To nowa zabawa dla przedszkolaków, najedź na minkę i odczytaj rymowankę-zgadywankę.
Dla starszych przedszkolaków dodatkowe zadanie, ze słuchu odnajdź w zgadywankach pary rymujących się wyrazów.
wystarczy pobrać poniższy link… i miłej zabawy
logopeda
Ewelina Janeczek
„Zabawy z żabką”
Otwórz link i ćwicz, zabawy artykulacyjne, losuj kartę i zrób to co pokazuje żabka.
Miłej zabawy
logopeda
Ewelina Janeczek